9. A pigułkę gwałtu też już rozpuściłeś?

Ale mam zapierdol.

Ja przepraszam bardzo za użycie nieparlamentarnego słowa, ale tego się nie da po prostu określić inaczej. Mania, wynieś... Mania, przynieś... Mania, pozamiataj... Mania, podaj... Mania, nasmaruj... Mania, boli mnie palec... Mania, zakochałem się... Mania, gdzie jest moja skarpetka...

Nie, ale to już jest normalnie hit, jak Murańka rano chodzi po wszystkich pokojach i się pyta, czy ktoś przypadkiem jego skarpetki nie widział. Gówno mnie obchodzi jego śmierdząca skarpetka! Jakby się położył o drugiej w nocy tak jak ja, to by naprawdę gardził takimi prozaicznymi rzeczami jak skarpetki. I jak ja sobie kulturalnie śpię, a on wparowuje (to znaczy muszę mu otworzyć, bo na noc klucz mam przecież w użyciu - więc muszę najpierw zwlec się z łóżka, co mnie raczej - w godzinach wczesnoporannych nie nastawia pozytywnie do ludzkości) - więc niech się nie dziwi, że się na niego drę, rzucam poduszką, ewentualnie totalnie olewam - ale to tylko w przypływach wyjątkowo dobrego nastroju. Czyli rzadko.

I tak moja praca właśnie wygląda. Ale o tym to się w telewizji ani słówkiem nie wspomina. Wszyscy tylko o tym, jak to Stoch świetnie skacze i że wreszcie mamy drużynę. Tylko swoją drogą jakby nie Ewa, która jest jego prywatnym menadżerem, psychologiem i w ogóle wszystkim (a żoną zwłaszcza), to by mu wcale tak dobrze nie szło. Zresztą to już jest udowodnione naukowo, że skoczek po ślubie lepiej skacze. Ale w przypadku Dawida lepiej nie ryzykować. A nuż mu zaszkodzi jeszcze bardziej?

Co to dziś mamy? Ach, Sylwestra, no właśnie. Bardzo fajnie. Miodzio i zajebiście. Jakbym jeszcze miała czas i ochotę na jakąś rozrywkę z tej okazji, to by już w ogóle było super. Ale przecież od rana do teraz - a mamy dzięki Bogu ósmą wieczór - czasu, żeby siąść nie miałam, więc o czym my rozmawiamy.

Najbardziej to dziś dowalił Kamil po kwalifikacjach. Szczęsny się go pyta co będzie robić wieczorem, a ten, że co możemy robić, jak się zejdzie tuzin chłopa w sylwestrowy wieczór. I się jeszcze uśmiecha znacząco.

No. Akurat. Już ja wiem, co będzie. O dziewiątej wypijemy po pół kieliszka szampana i panowie elegancko pójdą spać, żeby wypocząć, dobrze czuć się na konkursie i tak dalej... pierdu, pierdu. Kto normalny uśnie o dziesiątej?

Znaczy mnie się już w sumie wewnętrzny zegar regulujący sen przestawił na godzinę około dwunastej - pierwszej w nocy, więc może faktycznie. No nie wiem.

Zebranie u trenera mam za... o. Już. Ups. Otwieram drzwi na korytarz i o mało co nie taranuję Bieguna. No jasne. Na pewno miał zamiar zapukać. Czemu sama w to nie wierzę?

- O, Marzenka, dobrze, że jesteś.

- Już mnie nie ma.

- Przecież widzę, że jesteś.

Boże, człowieku. To była aluzja. Ukryta aluzja. Chyba za głęboko ukryta.

- Ale wychodzę do trenera.

- Ach, do trenera... A nie moglibyśmy pogadać?

- Krzyyyś...

- Proszę.

No w sumie jak już jestem spóźniona o dziesięć minut, to o kolejne dziesięć nie zaszkodzi.

- Dobra. Szybko.

- Pisałem do Monii.

O. No, no, no.

- I co?

- Ma faceta.

Ułaa...

- Ale co - tak ci powiedziała?

- No z kontekstu wyszło, tak się jej jakby wyrwało.

- No to dupa, stary.

- No przecież wiem.

- To w jakim celu tu przyszedłeś?

- Nie wiem.

No tak. Przynajmniej coś już mamy ustalone.

- Ale patrz. Jest przecież tyle ładnych, fajnych dziewczyn. Może ona ma cellulit? Albo chrapie? Albo ustawia książki według koloru? Na pewno nie jest ideałem.

- Ja nawet nie wiem, co to jest ten cellulit.

To się ciesz.

- A taki... Takie tam. Nieważne w sumie. No ale pomyśl o chrapaniu. To by przecież było okropne.

- No. Okropne.

- I jeszcze te książki...

- Co - książki?

- No według koloru...

- A tak. Nie no, faktycznie... Ale za to się ładnie uśmiecha...

- Biegun, każda dziewczyna się ładnie uśmiecha! Tylko ty się musisz pierwszy do niej uśmiechnąć. Zadanie bojowe na jutro dla ciebie mam - po konkursie wychodzisz do kibiców i uśmiechasz się do dziewczyn. Zobaczysz, co będzie. I bez dyskusji. To jest rozkaz.

Okazuje się, że zebranie u trenera się nawet jeszcze nie zaczęło, bo pan Kruczek wideokonferencję z żoną odbywa. No to faktycznie. Lepiej mu w drogę nie wchodzić. Godzina dziewiąta. Wszystkie hieny się na szampana złażą. Widzę, że Biegun na średnio przekonanego do mojej propozycji wygląda. A zresztą, co mnie problemy małolatów obchodzą. Trener się produkuje, życzenia eleganckie składa, wszyscy się kieliszkami stukają... A ten co? Skrobot, spierdzielaj. Nie gadam z tobą.

- Marzenka... Mania...

Mów do ręki.

- No patrzcie. Ta się dalej do mnie nie odzywa. Przez ostatni tydzień powiedziała mi tylko, żebym sprzętu kadrowego nie niszczył i jeszcze - cytuję: "smar do toru dobrał, a nie do dupy", a no i "żebym zawiązał sobie jakąś szmatę na ryju i nie pieprzył od rzeczy". Kiepsko to widzę.

Ty sobie nie szukaj publicznego współczucia, dziadu jeden.

- Spadaj, Skrobot. Masz za swoje.

- Ja? Ja? A kto mnie łaskotał? I kto mi później podbił oko?

- Przez przypadek - uśmiecham się z satysfakcją. Co mu poradzę, że dostał kolanem?

Zresztą Dawidowi się wydaje, że nas wtedy w święta na co najmniej jakiejś orgii nakrył, więc ten tu element lepiej niech nie pogarsza swojej sytuacji.

- Akurat. Przez przypadek.

- Gdybym mógł się wtrącić - wtrąca się Kot.

- Nie możesz.

- Ale gdybym jednak...

- Nie.

- Ale...

- Kocie, czy ty też chcesz fioletowe oczko?

- Eee... Nie, nie.

- No właśnie.

Czasem mi się wydaje, że ja ich troszkę terroryzuję. Ale tylko troszkę.

Wychodząc od trenera natykam się na Morgiego. To nie jest normalne, że ja tego człowieka ciągle na hotelowym korytarzu spotykam.

- O, Mania, właśnie do ciebie szedłem.

- Mam się cieszyć?

- No jasne. Przemyciłem dla ciebie szampana. Kraft też chciał iść, ale go przekupiłem fiszkami z japońskiego.

- Skąd ty masz fiszki z japońskiego?

- Zdobyłem. Miał dostać na urodziny, ale do tej pory jeszcze coś wymyślę.

- No dobra. To dawaj tego szampana. Niech już stracę i poświęcę mój cenny czas.

Pół godziny później siedzę i śmieję się jak głupia z kretyńskich żartów Morgensterna. A przecież wypiłam tylko jeden kieliszek.

- Morgi, czegoś ty mi tu nalał?

- Samych dobrych rzeczy.

- No z pewnością. A pigułkę gwałtu też już rozpuściłeś?

- Nie. Liczę na to, że nie będzie potrzebna.

- No oczywiście. Bo zaraz kopnę cię w dupę i wylecisz z hukiem na zewnątrz.

- Ostra z ciebie babka.

- No cóż, jak będziesz fikał, to i rękoczyny niewykluczone.

- A właśnie - ten wasz serwismen - znaczy jego oko - to też twoje dzieło?

- No nie da się ukryć.

- Matko Boska, a co on ci takiego zrobił?

- Nie chcesz wiedzieć.

- Wiesz co, Mania? Zajebista z ciebie dziewczyna.

No i nie dość, że mi z takim tekstem wyjeżdża, to się jeszcze uśmiecha. Ciekawe, czy ustawia książki według koloru.

- Sorry, i tak nie przejdę do waszej kadry.  Ani prywatnym szpiegiem też dla was nie będę.

- Szkoda. Przynajmniej hotel mamy ten sam.

- I to ma być powód do radości? Widywanie mordy Schlierenzauera dziesięć razy dziennie to zdecydowanie ponad moje nerwy.

- Uwierz mi, ponad moje też.

__________

Życie takie ciężkie. Delta taka ujemna.